Cześć 1- Szczeliniec Wielki
W ramach wspomnień, zabieram Was w niezwykle urokliwe i wyjątkowe pasmo Sudetów. Urokliwe, gdyż wystarczy tylko popatrzeć na krajobraz, rzeźbę i geologiczną atrakcyjność tego terenu, by mieć czyste świadectwo ich wręcz bajkowego charakteru. A wyjątkowe, gdyż to jedyne przecież w skali Polski góry płytowe, powstałe ze skał osadowych.
Nazwa Góry Stołowe doskonale opisuje ich krajobraz, którego charakterystycznymi elementami są rozległe płaszczyzny zrównań i wznoszące się nad nimi, urwistymi ścianami, płaskie stoiwa skalnych bastionów. Unikalna rzeźba, wzbogacona dużym nagromadzeniem rozmaitych form erozji piaskowców w postaci głębokich szczelin, labiryntów i blokowisk skalnych, czy pojedynczych skałek o niespotykanych kształtach, czyni Góry Stołowe wyjątkowymi w skali Polski. Rzeźba ta jest odzwierciedleniem płytowej budowy geologicznej związanej z osadowym pochodzeniem tworzących je skał. W późnej kredzie, w okresie między ok. 95 do 80 mln lat obszar dzisiejszych Gór Stołowych stanowił zatokę rozległego i płytkiego morza czeskiego. Spływające z przylegających obszarów lądowych rzeki nanosiły materiał zwietrzelinowy, który osadzał się na jego dnie. W rezultacie utworzyły się trzy poziomy piaskowców: dolny, środkowy i górny, powstałe z gruboziarnistych osadów przedzielonych drobnoziarnistymi marglami. Piaskowce te zalegają prawie poziomo, a od licznych pionowych spękań noszą nazwę ciosowych. Skały margliste w południowo- zachodniej części gór łączą się w jeden kompleks o znacznej miąższości. Swój współczesny wygląd Góry Stołowe zawdzięczają stosunkowo młodym ruchom tektonicznym oraz erozji, które rozpoczęły się w miocenie i trwają po dzień dzisiejszy. Charakterystyczne powierzchnie zrównań powstały w wyniku długotrwałych okresów tektonicznego spokoju przed kolejnymi okresami wypiętrzania. Znajdują się one na trzech poziomach:
- Poziom III lub górny - wyniesiony dziś na wysokość 850 - 919 m n.p.m., na fragmentach górnej, najmłodszej, najsilniej zerodowanej piaskowcowej warstwy osadowej (górne piaskowce ciosowe); tworzą go wierzchowiny Wielkiego i Małego Szczelińca, Skalniaka i Narożnika.
- Poziom II lub środkowy - na wysokości 500 - 800 m n.p.m.; przykryty grubą zwietrzeliną skał marglistych budujących wraz z środkowymi piaskowcami ciosowymi niższą warstwę osadową; na tym poziomie położone są wsie Karłów, Pasterka i Łężyce Górne.
- Poziom I lub dolny w płn.- wsch. części gór na wysokości 400 - 500 m n.p.m.
Wspomniałem już kiedyś, że Góry Stołowe są jednym z moich ulubionych pasm sudeckich. Wracam tam zawsze z ogromną przyjemnością i za każdym razem staram się wydrzeć im trochę więcej tych, skrywanych po lasach, skalnych labiryntach i strzeżonych przez piaskowcowe "olbrzymy"- tajemnic ;)
Dziś zatem wędrówka po Szczelińcu Wielkim (919m.n.p.m.), oficjalnie najwyższym szczycie pasma i jednocześnie jednej z największych atrakcji turystycznych tych gór.
Więcej informacji: Szczeliniec Wielki
Źródło cytatu i rysunku: http://www.pngs.com.pl/
c.d.n.
Wow, cudne miejsca, świetne zdjęcia. Cały czas się wybieram w tamte rejony, ale ciągle trzeba wybierać "między - między". Jak w końcu mi się uda to co najmniej tydzień wędrówek murowany :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Polecam zdecydowanie. Myślę że spodoba Ci się tam :)
UsuńPozdrówka
Bardzo ciekawie opowiadasz :)... W Szczelińcu byłam bardzo dawno temu... Pamiętam tylko nazwę ... ;/
OdpowiedzUsuńMoże więc warto zawitać tam znowu?
UsuńSpróbuj...Góry Stołowe niesamowicie działają na wyobraźnię, a do tego doszły by Ci takie plenery fotograficzne, że zapewne efekt byłby nietuzinkowy :)
Cześć:)
OdpowiedzUsuńAkurat wspominasz o moich ulubionych, tych "naj" górach.
Mógłbym tam mieszkać na stałe...
Cześć Piotrek :)
OdpowiedzUsuńWiem że Ty też bardzo lubisz to pasmo i od czasu do czasu tam zaglądacie (pamiętam Twoje fotorelacje).
Zaglądaj zatem do mnie, bo niedługo będzie ich więcej. Tym bardziej, że na początku pazdziernika wybieram się tam znowu :)
Pozdrawiam
Byłem tam bardzo dawno temu i w zimie. W pamięci pozostały mi słoneczno-śnieżne krajobrazy i smak górskiego powietrza... Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńW zimie? Zazdroszczę zatem. O tej porze roku jeszcze nie miałem okazji podziwiać tych gór, niestety (nie licząc incydentu z dzieciństwa, bo niewiele z niego zapamiętałem). A zimą, podobno Szczeliniec jest dużo mniej przychylny turystom i łatwo w jego labiryntach o...kontuzję.
UsuńPozdrawiam również
Ale Cię wzięło na wspomnienia :D Mnie też, niedawno sama u siebie o Szczelińcu pisałam i o Radkowskich Skałach, moim najukochańszym miejscu :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Witaj:)
UsuńWiem że pisałaś, bo zaglądam też i do Ciebie. O Radkowskich Skałach również zamierzam coś wrzucić. Ale to za czas jakiś ;)
Pozdrawiam
Fajnie jest powspominać z perspektywy innej osoby, dzięki :)
OdpowiedzUsuńAleż proszę bardzo :)
UsuńOoo jak dużo pięknych zdjęć z mojego (również) ulubionego pasma Sudetów.
OdpowiedzUsuńOkolice przestawione oczywiście bardzo dobrze znam i zawsze są one atrakcyjne... w każdej porze orku.
Pzdr,
P.S. Już czekam na Twoje relacje z czeskich Gór Stołowych.
Relacje oczywiście będą. Najpierw zaległe, a później te najnowsze.
UsuńPozdrawiam :)