Łagiewniki 2015 - pierwszy "atak" zimy

Ci którzy dość systematycznie śledzą moje relacje wiedza już, że Las Łagiewnicki stanowi bardzo chętnie odwiedzane przeze mnie miejsce, niemalże o każdej porze roku. To taka najbliżej mi położona oaza spokoju i obszar, gdzie można bez przeszkód oddać się we władanie natury. A że ja na dłuższą metę żyć bez niej nie mogę, zatem...sami wiecie :)
Oczywiście znam ten kompleks leśny dość dobrze, przez lata wydeptałem już tam sporo ścieżek i przejeździłem rowerem niemało szlaków, ale cóż z tego? Przecież chyba każdy z nas ma gdzieś pod bokiem podobne "miejsce szczęśliwe" i korzysta z jego dobrodziejstwa ile wlezie. No chyba że wystarczy mu do życia telewizor, komputer i puszka piwa. Mnie nie wystarcza, a kierując się zasadą że życie trzeba przeżywać a nie oglądać z boku, staram się czynnie uczestniczyć w tym spektaklu, czymkolwiek on jest :)

Pomysł na najświeższe odwiedzenie Łagiewnik narodził się spontanicznie, i przyszedł rozniecony sytuacją pogodową zaistniałą w nocy z soboty na niedzielę. Oto bowiem o terenach środkowej Polski, zechciała wreszcie przypomnieć sobie zima. Po skąpych opadach śniegu jakie miały miejsce krótko po Nowym Roku, zapanowała tu na ponad dwa tygodnie raczej późno jesienna słota, która przyniosła opady deszczu, silne wiatry i temperatury sięgające +10st. I nagle stał się cud! Temperatura spadła dość szybko, sypnęło białym puchem i to naprawdę z rozmachem. Gdzieniegdzie napadało ponad 20cm (wiem wiem, żadna to rewelacja, ale na bezrybiu i rak ryba ;)), dlatego krajobraz zmienił się nie do poznania i przybrał wreszcie zimowe oblicze.

Do lasu pojechaliśmy w niedzielę rano. Padał jeszcze drobny śnieg (sypał zresztą tego dnia nieprzerwanie do późnego popołudnia), a temperatura zatrzymała się na -2st. Północno zachodni wiatr poczynał sobie początkowo dość śmiało, ale już po południu zdecydowanie osłabł, by pod wieczór odpuścić niemal całkowicie. I cóż...spędziliśmy ładnych parę godzin tak jak lubimy, z dala od cywilizacji, w spokoju (ludzi jak na lekarstwo), przemierzając ośnieżone połacie lasu i ciesząc zmysły pierwszym w tym roku manifestem prawdziwej zimy.

Pięknie było... :)