Karkonosze / Rudawy Janowickie 2014

Dzień 2 - Przeł. Kowarska- Rozdroże pod Bobrzakiem- Mała Ostra- Czarnów- Przeł. pod Wilkowyją- Szarocin- Brama Lubawska- Paczyn- Rozdroże Kowarskie

Kolejny dzień czerwcowej wyrypy ukierunkowany był na zapuszczenie się na znane, lub mniej znane jeszcze szlaki Rudaw Janowickich, oraz osiągnięcie północnej części wzgórz Bramy Lubawskiej. Kowary opuściliśmy nieco po siódmej rano i od razu skierowaliśmy swoje kroki na Przełęcz Kowarską, docierając tam fragmentem Drogi Głodu.
Sama przełęcz jest siodłem, które oddziela Karkonosze od Rudaw Janowickich, zaś jego środkiem przebiega szosa z Kamiennej Góry do Kowar. Droga Głodu była natomiast dawnym szlakiem komunikacyjnym, łączącym Kowary z Ogorzelcem i zbudowanym w II poł. XIXw. Nazwę swoją zawdzięcza zaś pruskiemu nakazowi urzędniczemu, który pracującym tu robotnikom wypłacał dniówkę pod postacią...bochenka chleba.
Dziś znajduje się tu jeszcze kamień, który upamiętnia tę dawną inwestycję. Warto też dodać, że istniało na przełęczy także schronisko (Schillerbaude), które funkcjonowało jeszcze jakiś czas po wojnie (również jako hotel robotniczy).

Schillerbaude- lata 20. XXw.

Niestety od końca lat 60. XXw, schronisko zaczęło podupadać, a lokalne władze nie miały do końca sprecyzowanych planów co do jego rewitalizacji oraz właściwego zagospodarowania. Wobec tego zapadła decyzja o rozbiorze zabytkowego schroniska, którą ostatecznie sfinalizowano w 1973r.

Schillerbaude w latach 60.

Istniał także nieopodal Przełęczy Kowarskiej inny budynek zwany Bacówką, który pełnił rolę lokalnej stacji turystycznej. Obiekt funkcjonował pod nadzorem PTTK mniej więcej do początku lat 70. XXw. Jednak później, w wyniku nie do końca jasnych procedur, PTTK stracił nad nim pieczę a częściowo już zaniedbany budynek, spłonął jesienią 1973r.
Pod koniec lat 70. krążyły gdzieś tam jeszcze pomysły na budowę w miejscu Schillerbaude zupełnie nowego schroniska, jednak nigdy nie doczekały się one realizacji.
Trzeba tu wreszcie nadmienić, o znajdującym się pod przełęczą, jednym z najdłuższych w Sudetach tunelu kolejowym o długości 1025m. Powstał on w 1905r. i był jedynym takim obiektem inżynieryjnym na trasie Jelenia Góra- Kamienna Góra. Obecnie linia ta jest nieczynna.
Zwiedzanie tunelu odpuściliśmy sobie tym razem, na rzecz obcowania z przestrzenią i rozległym krajobrazem :)

  Tunel od strony Kowar, na początku ubiegłego wieku

Szlak żółty poprzez zbocza i częściowo wierzchowinę Rudnika, doprowadził nas do Rozdroża pod Bobrzakiem, skąd udaliśmy się na jedną z największych atrakcji Rudaw Janowickich. Mowa o niższej kulminacji Skalnika jaką jest- Mała Ostra.
To jeden z najwybitniejszych punktów widokowych całego pasma. W pogodne dni podziwiać stąd można prawie całe Sudety zachodnie. Szczególnie pięknie prezentują się jednak Karkonosze, które tu ukazują się w rozpiętości od Lasockiego Grzbietu, po samą Przełęcz Szklarską. Jest zatem co podziwiać, dlatego będąc na tym punkcie obserwacyjnym warto skorzystać na przykład z...podręcznej lornetki. Sam zabieram taką na szlak i w podobnych miejscach robię z niej użytek. Zbliżenie rzędu 8X dostarczy nam już naprawdę niesamowitych wrażeń :)

Z Małej Ostrej ruszyliśmy w stronę wschodnią pasma i niebawem zameldowaliśmy się we wsi Czarnów. To osada, której początki sięgają jeszcze czasów sprzed wojny 30-letniej. Przez Czarnów przebiegał stary Trakt Kamiennogórski, który stracił jednak na znaczeniu po wybudowaniu wspomnianej wcześniej Drogi Głodu. W sąsiedztwie osady eksploatowano złoto oraz arsen, a w późniejszych latach również rudy ołowiu, miedź i piryt. Ludzie we wsi żyli głównie z chałupniczego tkactwa. Po II Wojnie Światowej wieś znacząco się wyludniła. Podstawową przyczyną były nie tylko trudne warunki do rozwoju rolnictwa, ale też słaba infrastruktura drogowa, utrudniająca dojazd do wielu innych miejscowości.
Zastanawiające jest to, że wieś, mimo niebagatelnych warunków krajobrazowych, nigdy nie stała się miejscowością letniskową. Choć z drugiej strony to może dobrze, bo teraz odwiedzając to urocze sioło odnajdziemy tu ciszę, spokój i piękno górskiego krajobrazu :)

Czarnów (Rothenzechau) w latach 20.

Po krótkim biwaku przy agroturystyce "Czartak", ruszamy w dalszą drogę. Niedługo za Czarnowem wchodzimy na szlak czerwony, osiągamy Przełęcz pod Wilkowyją i zboczami Liściastej opuszczamy pasmo Rudaw Janowickich. Zaś za wsią Szarocin, wchodzimy już na wzgórza Bramy Lubawskiej.

Brama Lubawska jest częścią Kotliny Kamiennogórskiej, (jednej z trzech największych w Sudetach) i zajmuje powierzchnię ok.80 km². Ma bardzo zróżnicowany krajobraz, którego cechują liczne kopulaste grzbiety, ostańce skał wulkanicznych i obniżenia śródgórskie. Od czasów średniowiecza, obszar ten pełnił bardzo znaczące funkcje komunikacyjne pomiędzy Dolnym Śląskiem a Czechami, które straciły na znaczeniu dopiero z nastaniem wieku XX.
My "zahaczyliśmy" jedynie o skromny północno- zachodni skrawek Bramy Lubawskiej, wspinając się na Rudziankę, Świerczynę i trawersując Chełmczyk, trzy malownicze i niewielkie szczyty. Szczególnie wart polecenia jest ten drugi, z którego wierzchołka podziwiać można bardzo ładne widoki na Góry Krucze i Jezioro Bukowskie. Planowaliśmy dotrzeć tam a następnie okrążyć owe jezioro, jednak ostatecznie nie chcąc nadwyrężać mojego kolana (które tego dnia od samego początku dawało znać o sobie), zweryfikowaliśmy te plany. W rezultacie odbiliśmy na zachód i poprzez Paczyn, dostaliśmy się na Rozdroże Kowarskie, za którym trawersując Sulicę powróciliśmy do Kowar.

Fragment Drogi Głodu...

I widok na zachód, z jej górnego odcinka

Rozpoczynamy trawers Rudnika

Na żółtym szlaku

Widok w stronę Sudetów środkowych. Na pierwszym planie- kamieniołom w Ogorzelcu

Szlak obfituje w dużo przecinek i polan...

Na których nie brakuje wiatrołomów...

I zacnych widoków na Lasocki i Kowarski Grzbiet

Na szlaku

Droga przez ładny, świerkowy młodnik

Przy wiatce na rozdrożu, niedaleko Kowarskiej Czuby

Jeszcze trochę lasu i...

Osiągamy Rozdroże pod Bobrzakiem

Zaraz jednak znów zagłębimy się w las...

By podejść pod Małą Ostrą

Przy formacji skalnej Konie Apokalipsy

Konie Apokalipsy

Konie Apokalipsy

Konie Apokalipsy

Skałki Małej Ostrej

Skałki Małej Ostrej

Widok z Małej Ostrej na grzbiet Skalnika. Widać też wyraźnie gołoborze

Widok na część Kotliny Jeleniogórskiej...

Oraz Karkonosze

Grzbiet Lasocki

Na Małej Ostrej

Na Małej Ostrej

Jeszcze raz rzut oka na Karkonosze...

I schodzimy w stronę Czarnowa...

Którego okolice widać częściowo już ze szlaku

Zejście do Czarnowa

Czarnów

Agroturystyka "Czartak"- dawna szkoła, a później schronisko

Udało mi się "ustrzelić" rzadkiego drapieżcę- Kanię Czarną (lub Rudą) :)

Sielski widoczek

Ruszamy dalej

Widoki z Czarnowa

I jeszcze jeden. W tle Wielka Kopa

Okolice Przełęczy pod Wilkowyją

Las na zboczach Liściastej

Widok na Szarocin

Pozostawiamy za plecami Rudawy i osiągamy Bramę Lubawską

Za Szarocinem

Spod wzniesienia Łysunia, pięknie widać masyw Wielkiej Kopy

Podejście pod Świerczynę

Na wierzchołku Świerczyny. W dole Jezioro Bukowskie

Widok na Zadzierną. W tle Góry Krucze

Widok na wschód. Na ostatnim planie, pierwszy po lewej- Chełmiec

Trawersujemy wzgórze Chełmczyk

Zabudowania wsi Stara Białka

Jeszcze jeden widok na Zadzierną i najbliższe okolice jeziora

Zbliżenie na Jezioro Bukowskie

Drogą do wsi Paczyn

Paczyn (Petzelsdorf)

Widok znad Paczyna, w kierunku Gór Kruczych

Na szlaku

Zielony szlak w stronę Rozdroża Kowarskiego...

W swoim początkowym przebiegu, oferuje niezapomniane widoki

Na szlaku

Dość spora obszarowo szkółka Jodły pospolitej

Idziemy szerokim duktem...

Co chwile poprzecinanym świerkowymi zagajnikami i stanowiskami Naparstnic purpurowych

Widok ze szlaku na Lasocki Grzbiet

Wiekowy buk za Rozdrożem Kowarskim

Trawers Sulicy...

I jego najbardziej widowiskowa część. W tle widoczne Czoło na Kowarskim Grzbiecie

Widok w stronę Wzgórz Karpnickich i Gór Kaczawskich

Okolica potoku Jelenia Struga

Stok Średniaka niedaleko kowarskiej sztolni nr.9

Potok Jedlica

Źródło archiwalnych fotografii:
http://dolny-slask.org.pl/ 
http://www.ak-landeshut.de/ 


c.d.n.